احمد دوست من مدتی بود که نگران به نظر می رسید ما با هم خیلی خودمونی بودیم من متوجه رفتارش شده بودم یک روز ازش خواستم تا مشکلش را با من درمیان بگذارد اما او گفت مشکلی ندارم گفتم احمد جان چهره تو نشان می دهد مدتی است درهمی بالاخره پس از یک هفته احمد منو یک طرف کشید و گفت مطلبی است که مدتی فکر منو به خودش مشغول کرده است اما هر چه با خودم کلنجار می روم نمی توانم آن را با دیگری مطرح کنم من اسرار کردم تا این که بالاخره احمد دهان باز کرد گفت فلانی من با همسرم مشکل دارم اما نمی دونم مشکلم را چگونه مطرح کنم آخه از قبیل مشکلات روزمره نیست مشکل من مشکل زناشویی است  همسرم مدتی است از من تمکین نمی کند.

 وقتی فهمیدم مشکل چیست گفتم پسر خوب اگر تو دستور قرآن را خوانده بودی دیگه خودت مشکل را حل می کردی نیاز نبود کار را به اینجا برسانی گفت دستور قرآن چیه ؟

گفتم :  آیه 34 سوره نساء که دستوری را در سه مرحله اجرایی برای زنان نافرمان بیان کرده است :

1. "وَالَّـَتِی تَخَافُون‌َ نُشُوزَهُن‌َّ فَعِظُوهُن‌َّ; زنانی را که از طغیان و سرکشی آنها می‌ترسید، موعظه کنید و پند و اندرز دهید." پس با این قبیل زنان‌، قبل از هر چیز باید به وسیلة اندرزها و نصایح دوستانه‌، و نشان دادن نتایج سوءرفتارشان آنها را متوجه و به مسؤولیت‌شان رهنمون کرد.

2. "وَاهجُرُوهُن‌َّ فِی الْمَضَاجِع‌; در صورتی که اندرزهای شما سودی نداد، در بستر از آنها دوری کنید." و با این وسیله‌، عدم رضایت خود را از رفتار آنها نشان می‌دهیم‌.

3. "و اضربوهن‌َّ"; مرحله سوم‌، در صورتی است که سرکشی و پشت پا زدن به وظایف و مسؤولیت‌شان از حد بگذرد، و همچنان در راه قانون شکنی با لجاجت و سرسختی گام بردارند، و دیگر راهی جز "شدت عمل‌" باقی نماند، و چاره‌ای جز خشونت نباشد; در این صورت اجازه داده شده تا از طریق "تنبیه بدنی‌" آنها را به انجام وظایفشان وادار کنند،

آیا فکر کردی چرا قرآن این دستور را به حاکم شرع واگذار نکرده و آن را یک مسئله خانوادگی قرار داده است ؟ یک دلیلش همین حالتی بود که در تو بود مردم معمولا بد می دانند که این مسائل خاص زناشویی  به بیرون درز پیدا کند دستور به گونه ای است که مشکل اخلاقی در خانه حل بشود بدون این که کسی بو ببرد

اما اگر یک مرد نافرمان شد چطور؟

اولا این مسئله معمولا برای زنان اتفاق می افتد ثانیا اگر برای مردان اتفاق افتاد دیگر چاره ای نیست باید سراغ حاکم شرع بروند که در آخر توضیح خواهم داد.

راستی چرا از میان این همه راه قرآن سراغ تنبیه بدنی رفته ؟

مستقیم که روی این مسئله نرفته این آخرین توصیه است به نظر من اگر دو دستور نخست خوب اجرا شود هیچوقت نوبت به دستور تنبیه نمی رسد

دوست عزیز مردان همینطوری اش هم گاهی عصبی می شوند زنان که از نظر جسمانی ضعیف هستند را کتک می زنند فکر نمی کنید دستور قرآن آن ها را جری تر می کند.

پسرخوب  تو که با دنیا بیشر از من سرو کار داری باید بهتر بدونی حتی به جرئت بگویم همین کشورهایی که خود را مهد تمدن می دانند و مهد فمینیست ها است آمارهایشان را بخوان همین ها بیشتر زن ها را کتک می زننداصلا فکر می کنم یکی از علت های افکار فمینیستی به خاطر وجود همین حرکات زشت بوده زن آزاری در میان آنان زیاد است در واقع قرآن آمده این امر شایع را به نحوی مهار کرده است دستور تنبیه را هم در دستور کار گذاشته ولی به عنوان آخرین دستور اگر دیگر هیچ راهی وجود نداشت.

گذشته از همه این ها اگر به آیات قبل هم یک نگاه بیندازی متوجه می شوی که مخاطب مردانی هستند که از طرف خداوند، به عنوان مؤمن به آنان خطاب شده است‌، بنابراین قطعاً باید متصف به صفت عدالت باشد; یعنی خداوند به شخص عادل چنین دستور داده است نه به شخص فاسق و ظالم‌، لذا در تمام مراحل باید عدالت رعایت شود تا ظلمی در حق زن واقع نشود.

تازه تنبیه هم حساب کتاب دارد مثل این که با چیزی در حد چوب مسواک باشد؛ اگر قرمز شد دیه آن را باید بپردازد و.....

اما درمورد مردان هم درست همانند زنان در صورت تخلف از وظایفشان حتی مجازات بدنی می‌شوند; ولی چون این کار غالباً از عهده زنان خارج است به خاطر عواطف بیشتر و قدرت بدنی کمترشان‌ لذا حاکم شرع موظف است که این قبیل مردان را از طرق مختلف و حتی از طریق تعزیر (مجازات بدنی‌) به وظایفشان آشنا سازد. در این زمینه داستان مردی که در حق همسر خود اجحاف کرده بود و به هیچ قیمت هم حاضر به تسلیم در برابر حق نبود و علی ع ‌او را با شدت عمل و حتی با تهدید و شمشیر، وادار به تسلیم کردند، معروف است‌.